Buski szczypiornista w zespole mistrza Irlandii

Dziś 23-latek, wychowanek trenerów Przemysława Majchra i Pawła Syczuka – Mateusz Boroń, żonaty żona Małgorzata, ma 18-miesięcznego syna Kacpra, niespełniony tu w Busku piłkarski talent, który rozwinął się w zagranicznym klubie.

Zaczynał swoją przygodę ze sportem w wieku 11 lat, kiedy namówiony przez kolegę z osiedla Michała Dybałę poszedł po raz pierwszy na popołudniowy trening piłki ręcznej prowadzony przez nauczyciela w-f Przemysława Majchra. Poszedł tam ot tak dla wypełnienia sobie popołudniowego czasu po zajęciach lekcyjnych. Sprawny fizycznie, zwrotny, szybki w poruszaniu się z piłką na boisku natychmiast został zauważony w grupie ćwiczących. Siła argumentów jakie padły w jego pierwszej rozmowie z trenerem sprawiły, że jeszcze nie przekonany do końca o słuszności wyboru dyscypliny zaczął przychodzić na zajęcia. Tym bardziej, że jego kumpel już tu grał i to jego twarde – „Mateusz jesteś dobry, gramy razem „ zdecydowały, że związał się z piłką ręczną.

Potem trafił do trenera Pawła Syczuka, który nauczył go abecadła piłki ręcznej. Był to twardy, wymagający trener ale dziś po tylu latach powiem szczerze fachowiec z najwyższej półki. To czego wówczas mnie nauczył procentuje do dziś i pozwala na grę w mocnych zagranicznych klubach – mówi Mateusz. Sześć lat pracy z trenerem Syczukiem – to chyba największe sukcesy buskiej uczniowskiej piłki ręcznej. To pod jego wodzą zdobywaliśmy laury w Mistrzostwach Polski zespołów szkolnych, graliśmy na największych arenach kraju, wyjeżdżaliśmy za granicę, byliśmy mocni, bardzo mocni rozpoznawalni przez wiodące do dziś ośrodki, kluby piłki ręcznej. Potem mój kontakt z piłką ręczną zerwał się na cztery lata. Szukałem swojego miejsca w życiu może mało roztropnie mimo rad i wskazywania mi rozwiązań przez trenera. Nie potrafię dziś powiedzieć ja potoczyły by się moje losy, gdybym wówczas skorzystał z tych podpowiedzi. Ale cóż, czas nieubłagalnie płynie do przodu i my także dorastamy do podejmowanie odpowiedzialnych decyzji. Grałem potem jeszcze jakiś czas powracając do piłki ręcznej w klubach w Kielcach, Końskich, Warszawie. Ale to już nie było to – co dawał trener Syczuk. Radość z gry, satysfakcję z sukcesów a to wszystko poukładane w określonym porządku bez gwiazdorstwa i popadania w samouwielbienie, że ja już dużo umiem i jestem dobry w tym co robię. Zawsze trener pacyfikował takie reakcje wyciskając z nas „siódme poty” na treningach pokazując jednocześnie ile nam brakuje do doskonałości. I to było kapitalne, ojcowskie i szczere w stosunku do nas młodych piłkarzy.

Następnie w 2006 roku wyjechał „za pracą” do Irlandii, gdzie swoją piłkarską pasję zrealizował po godzinach pracy zawodowej przystępując do ligowego zespołu piłki ręcznej Dublina „St. Pats Handball Club”. Piłka ręczna w Irlandii nie jest jeszcze tak popularna jak przykładowo w Polsce za sprawą fantastycznej gry reprezentacji czy klubów ekstraligi. Echa sukcesów drużyny Bogdana Wenty docierają już praktycznie do każdego kraju w Europie i Północnej Afryce a amerykanie w Stanach Zjednoczonych rozpoczynają mocną promocję piłki ręcznej zapraszając do niej Polaków Tu we wspomnianym wyżej klubie Mateusza spotkali się piłkarze z wielu krajów. Kilku z nich grało w renomowanych klubach – między innymi Jakub Tarczewski z Chrobrego Głogów, Bartosz Ogarek z Unii Tarnów, Hiszpan Jose Varcas grający w lidze niemieckiej. Kolejnym klubem, w którym gra do dziś jest „Dublin International Team”, z którym zdobył w maju tego roku mistrzostwo ligi wygrywając 34 : 27 z drużyną Lughansa Dublin. Mateusz zdobył w tym meczu 8 bramek. Gra tu na pozycji lewoskrzydłowego. Trenerem drużyny jest Chorwat a partnerami w zespole jest 5 Chorwatów, Niemiec, Anglik, Rumun, Litwin, Słowak – mocni, ograni zawodnicy, którzy podobnie jak Mateusz przyjechali tu „za pracą”.

Klub piłki ręcznej powstał w roku 2002 a jego zespół piłki ręcznej grał w europejskich rozgrywkach pucharowych EHF Europen Cup w sezonie 2006/2007. Mateusz od czasu przejścia do tej drużyny na wszystkie mecze wychodzi w pierwszym składzie. Każdy z nas wykonuje swoje obowiązki zawodowe a po pracy jedziemy nawet po sto kilometrów na trening. Ale popularność piłki ręcznej w Irlandii wzrasta, co cieszy i przysparza nam coraz więcej kibiców. I liga Irlandii złożona jest z ośmiu zespołów a jej poziom gry mogę ocenić na polską II ligę i dolną część naszej ekstra klasy – mówi piłkarz. 

Obserwujący grę majowego finału ligi trener reprezentacji Irlandii wysoko ocenił postawę i grę Mateusza dziwiąc się, że swoim poziomem wyszkolenia nie grał w najlepszych teamach polskiej ligi piłki ręcznej. Usilnie też szuka w Internecie informacji o Busku i sporcie w tym mieście a w szczególności naszej piłce ręcznej. W lipcu zespół rozpoczyna okres przygotowań do ligi wyjeżdżając na serię gier kontrolnych do Francji. Mateusz, jego gra uważnie jest obserwowana przez trenerów kilku znaczących klubów europejskich. Może za jakiś czas usłyszymy więcej o tym piłkarzu, którego nauczyli, poukładali nasi buscy trenerzy piłki ręcznej.

Pozdrawiamy Mateusza – i życzymy udanego kolejnego sezonu na ligowych parkietach.
Robert Gwóźdź